“Als de leraar binnenkomt, staat men op” (11) 

Verslag van de zoektocht van Kees Mettes, Nic van Nuland en janvdbosch@casema.nl (de werkgroep-Mettes) naar het leven van toen op het college in Uden (aflevering 11, oktober 2005) 

In de afgelopen periode hebben verschillende collega-oud-studenten ons verontrust benaderd met de vraag of we nog met onze “queeste” bezig zijn. Al sinds februari van dit jaar staan er namelijk geen nieuwe afleveringen van ons feuilleton meer op de website. We kunnen onze trouwe lezers enigszins geruststellen. We zijn namelijk nog springlevend en volop aan de gang. Daarover hebben we ook op de reünie in juni in St. Agatha verteld. Maar door allerlei belemmeringen zijn de afleveringen 9 en 10 inderdaad nog steeds niet op de website geplaatst en daarom lijkt het stil rondom ons. Het bestuur van onze club OSC-OSC hoopt binnenkort een totaal nieuw ingerichte website in gebruik te kunnen nemen en dan komt sowieso alles goed. Intussen willen we iedereen in deze aflevering van ons feuilleton zo alvast even bijpraten over de voorbije maanden. 

Kees, Nic en ik hebben als “werkgroep-Mettes” een onderzoek onderhanden naar ons leven van toen op het college in Uden. Daarvoor gaan we af en toe naar Uden en St. Agatha. Dat is heel erg leuk. We zijn daar intussen al helemaal weer kind aan huis. Onze bevindingen schrijven we op in een artikelenserie. Van die serie zijn al drie artikelen klaar: over de dagorde, de leraren en de studieboeken. Die artikelen staan al een tijdje op de website. We zijn nu bezig met de culturele dingen van destijds op het college: muziek, toneel, film. Veel daarover vinden we in Klankbord, waarvan alle jaargangen bewaard zijn gebleven. Ook onze muziekleraar Appie Vink heeft zijn medewerking toegezegd. We gaan interviewgesprekken met hem doen. Onze schrijfsels zijn natuurlijk maar schuchtere pogingen om het collegeleven van toen te laten herleven. Eigenlijk willen wij veel reacties binnenkrijgen, maar helaas gebeurt dat amper. 

Een lichtpunt is Jan Berns. Dat was hij vroeger ook al. Zie nevenstaand “gedicht” uit  het kerstnummer van Klankbord uit 1956. Jan kondigde twee reunieën geleden al aan wel eens te willen onderzoeken wat “Uden” nou zo bijzonder maakte.  Voor Kees en mij was dat aanleiding om eens in Amsterdam poolshoogte te gaan nemen. Twee dorpsjongens in de grote stad. Al in de trein (nummer 830) hadden we tot grote opwinding van de andere passagiers een hoog oplopende discussie over het eeuwig leven. In Uden geloofden we daar nog in. Daarna zijn we dat geloof kwijtgeraakt. In Amsterdam keken we onze ogen uit. Zie de begerige ogen van Kees. Het is dat het regende. Op de Westermarkt hebben we even stilgestaan voor  de winkel van Joop Padberg met prachtige Japanse antiquiteiten in de etalage. De winkel was gesloten. Daags tevoren had de crematie van Joop plaatsgevonden.

Jan en Dieke wonen aan de Prinsengracht aan de voet van de Westertoren, randje Jordaan. Ze hebben een statig grachtenpand. Kees en ik zijn daar op een Bourgondische wijze onthaald met koffie en koek en wildbraad, gevogelte en wijn Maranges 1er Cru 1995. Het was erg inspirerend. We hebben ook veel gepraat en gedaan.  Het resultaat is een raamwerk voor onderzoek en publicaties, een soort archipel aan onderwerpen. Iedereen die wil kan daaraan meewerken, al is het maar met een persoonlijke reactie. Onze eigen artikelenserie gaan we in de archipel integreren.

Binnenkort wordt het raamwerk en de hele aanpak op de website gepresenteerd. Hopelijk zullen vele oud-studenten zich alsnog geroepen voelen. Kees en ik waren in ieder geval heel tevreden toen we de andere dag thuis kwamen. We zijn het direct aan Nic gaan vertellen, met een Kruisherenbiertje op tafel (zie ook op http://www.jantjesbieren.schenkt.nl  of http://www.speciaalbier.info ).

Rijen, 27 oktober 2005/janvdbosch@casema.nl.